Exclix

Aan het einde van een warme, zonovergoten zomer, in de maand september (6 september 1978), ontmoetten Paolo en Tiziana voor het eerst de Zwarte Maan. Een bijzondere zonsverduistering, die eens in de 32 maanden plaatsvindt in de hemelse kosmos, maar die beschavingen sinds het begin beangstigt. Zoals vaak gebeurde in die onbezorgde periode, gingen ze met hun grootvader Guglielmo wandelen over de weelderige heuvels van ons land. De lucht was helderder geworden, maar was nog steeds vol van de geurende weerkaatsingen die ontstaan ​​wanneer de lymfe van het leven de weelderige natuur doorkruist. Het kosmische fenomeen beangstigde hen en gaf hen het gevoel alsof de duisternis hun dierbare vriend Maan had opgeslokt. Hun verbazing, vermengd met de angst voor het onbekende, verscheen onmiddellijk op hun onschuldige gezichten. Hun grootvader begreep meteen hoe ze zich voelden en nodigde hen met een geruststellende glimlach uit om een ​​paar meter verderop onder een grote eik te gaan zitten. In stilte, met een wijze, kalme houding, stak hij een klein vreugdevuur aan en ging tussen Paolo en Tiziana, ze allebei zo stevig mogelijk vasthoudend in een warme, liefdevolle omhelzing, lief maar sterk, zachtaardig maar tegelijkertijd beschermend. Het soort dat alleen echte, pure liefde kan bieden. Die onvergetelijke emotie was de vonk die Eclix creëerde, de geur van de Zwarte Maan en van geruststellende liefde. Een nieuwe creatie die deel uitmaakt van de Moon Collection, waar het sprookjesachtige element van de herinnering altijd brutaal naar voren komt om de lijn te verkennen die herinnering scheidt van fantasie en magie van realiteit.